BIEDA NIE JEDNO MA IMIĘ ....

Ten post od wczoraj robi prawdziwą furorę w internecie

Z wielką radością mogę powiedzieć, że moje dziecko ucieszyłoby się z takiego prezentu. Książeczkę by obejrzała i kazała sobie przeczytać, słodycze zjadłaby z wielkim smakiem niczym największy rarytas, lalka stałaby się idealnym kompanem do zabaw, a foczka do spania <3

Z ogromnym zdziwieniem można zaobserwować wśród ludzi jakiś nieprzyzwoity egoizm, z którym nawet nikt się nie kryje. Taki egoista uważa, że mu się od innych, zupełnie obcych ludzi, wszystko należy, ot tak – nie wiadomo dlaczego.

Jedna kobieta okazała drugiej dużo serca, wyświadczyła wiele dobra. I skąd wzięło się to poczucie, że jeśli ktoś coś dla Niej zrobił, to Ona już z siebie nic dać nie może? A wystarczyłoby chociaż zwykłe „DZIĘKUJĘ”, a tą swoją niby szczerość schować sobie w buty… Bo przecież nikomu nie chodzi o okazywanie wdzięczności, ale po prostu o powstrzymanie się od okazania niewdzięczności.

Z ogromną przykrością muszę stwierdzić, że w dzisiejszych czasach trzeba nauczyć się odróżniać biedę PRAWDZIWĄ od biedy JAKO SPOSOBU NA ŻYCIE…

Coraz częściej spotykam się z sytuacjami, że ludzie udają biednych ponieważ to im się po prostu opłaca. Niby biedni obnoszą się ze swoją biedą, bo jest to ich sposób na życie.

A co ludźmi, którzy naprawdę potrzebują pomocy. Z tymi, którzy nie są w stanie zapewnić sobie minimum egzystencji i minimum socjalnego? Często zdarza się tak, że niedostrzegany tych którzy naprawdę są biedni. Niestety ale większość potrzebujących ukrywa swoją ciężką sytuację życiową, nie proszą o pomoc chociaż bardzo jej potrzebują… Dlatego jeśli chcemy pomagać – musimy podchodzić do tego okrutnie rozważnie. Tak aby dostrzec tego naprawdę potrzebującego.

Nie bójmy się pomagać. Pomagajmy. To piękny i szlachetny gest. A przecież kij zawsze ma dwa końce. Dobro dane drugiemu człowiekowi wraca do nas z dwukrotną siłą. Ale czyniąc to dobro, musimy podchodzić do tego tak, aby ta pomoc stała się sposobem na pokonanie biedy, a nie aby urodził się z tego czynnik demoralizujący. 

Święta, to czas refleksji, pokoju, spotkań z rodziną i przyjaciółmi. Nie ważne co znajdzie się pod choinką, co znajdzie się na Naszych stołach. Ważne jest to z kim spędzimy ten magiczny czas. 

Każde dziecko z natury jest nadzwyczaj mądre i inteligentne, ale to My rodzice musimy pokierować ich dalszym rozwojem. Musimy pokazać dziecku jakie wartości w życiu są najważniejsze, wyznaczać granice. Niestety każdy rodzic wnosi do swojego rodzicielstwa bagaż własnego temperamentu.

Dalej nawiązując do poczynań tej mamy. Czym skorupka za młodu nasiąknie tym na starość trąci. I tworzy się błędne koło.